آکیرار کوروساوا شبیه یک شرح حال

از لحظه ای که شروع به کارگردانی یک فیلم می کنم ، نه تنها به فکر موسیقی بلکه به فکر سر و صداهای متفرقه نیز هستم . حتی قبل از شروع کار دوربین ، همراه با چیزهای دیگر در ذهنم ، تصمیم می گیرم  چه نوع صدایی می خواهم . در برخی از فیلم هایم ، مانند "هفت سامورایی" و "یوجیمبو" ، از موسیقی متن متفاوتی برای هر پرسوناژ اصلی یا برای گروه پرسوناژ های مختلف استفاده نموده ام .

 

(از کتاب "شبیه یک شرح حال" نوشته ی کوروساوا)

فیلم فقط در اتاق تدوین است موجودیت می یابد

من فکر می کنم ، فیلم فقط در اتاق تدوین است که واقعا هستی و موجودیت می یابد . فیلمبرداری فقط جمع آوری مواد و خلق امکانات است . من در این مرحله تا آنجا پیش می روم که اطمینان حاصل کنم ، تا حد ممکن ، آزدی مانور خواهم داشت . البته ، تدوین یعنی چسباندن دو تکه از فیلم به هم و در این سطح ، شماری اصول و قواعد وجود دارد که باید از آنها پیروی کنید و گاه آنها را بشکنید . اما سطحی دیگر در تدوین وجود دارد که جالب ترین سطح آن است  . این سطح بنا کردن یک فیلم است بازی با تماشاگر است ، جهت دادن به توجه تماشاگر است ، توزیع و پخش تنش است . بعضی از کارگردان ها عقیده دارند که همه ی  این عناصر در فیلمنامه نوشته شده است . بعضی ها به بازیگران ، به صحنه پردازی ، نورپردازی و فیلمبرداری عقیده دارند . من هم به آنها اعتقاد دارم ، اما در عین حال می دانم که روح اغفال کننده ی یک فیلم که توصیف آن دشوار است ، فقط در اتاق تدوین زاده می شود . ( کیسلوسکی به روایت کیسلوسکی  - انتشارات موسسه ایران - ترجمه هوشنگ حسامی )