فیلم مجلۀ کایه دو‌سینما

خوش‌اقبال‌ها: سه صدرنشین جدول ماه اکتبر کایه ماه قبل یکی هستند البته با تغییر جزیی در جایگاه فیلم های دوم و سوم. تونی اِردمان به کارگردانی مارِن آده دومین ماه صدرنشینی را در جدول کایه تجربه می کند. سی و هفت ستاره از چهل ستارۀ ممکن و هفت امتیاز چهار ستاره چهار ستاره (شاهکار) از منتقدان نشانۀ استقبال گرم و علاقۀ بالای سینه فیلی فرانسوی به این فیلم آلمانی است. آکواریوس از کِلِبِر مِندونسا فیلیو ی برزیلی با سی ستاره عمودی ماندن آلَن ژیرودی را به مقام سوم رانده و در جایگاه دوم جدول نشسته است. عمودی ماندن بیست و شش ستاره سومین بالا نشین جدول است. نکتۀ غریب کاهش یک امتیازی این فیلم از بیست و هفت ستاره در سپتامبر به بیست و شش ستاره در ماه جاری است. در اقدامی نادر ژان ـ باتیست مورَن (نمایندۀ مجلۀ لِزُنروک) یکی از چهار ستارۀ ماه سپتامبرش را پس گرفته است.

بداقبال‌ها: قعر نشین اول ملکوتی ها اولین فیلم بلند فیلمساز عرب تبار فرانسوی هدی بنیامینا است. برندۀ دوربین زرین کَن ۲۰۱۶. تنها سه ستاره در کنار چهار دایرۀ سیاه ( ارزش دیدن ندارد) از مجموع شش رأی آغاز سخت و سردی برای کارگردان تازه کار و فیلم اجتماعی اش است. دومین قعر نشین از سرزمین ماه نیکول گارسیا است. پنج ستاره و چهار دایرۀ سیاه از شش منتقد نتیجه و جایگاه راضی کننده ای برای این فیلم ساز ـ بازیگر کهنه کار سینمای فرانسه نیست. قعر نشین بعدی رقصنده اولین ساختۀ استفانی دی ژوستو ی فرانسوی. شش ستاره از چهار رأی. اما بازندگان نامدار این ماه به ترتیب کم فروغی عبارتند از: تیم برتون با خانۀ دوشیزه پرگرین برای بچه های عجیب، وانگ بینگ با تانگ، ملتی در تبعید، فرانسوا اُزُن با فرانتز، کن لوچ با من، دانیل بلیک، پل وکیالی با شاگرد تنبل و برنار بونللو با نوکتوراما. نامدارانی که فیلم هایشان بین هشت تا شانزده امتیاز از چهل امتیاز ممکن جدول را اخذ کرده اند و نتوانسته اند انتظار منتقدان را برآورده کنند.

فیلم کلاسیک ماه: خون ناپاک(۱۹۸۶) به کارگردانی لئوس کاراکس است که با سی و چهار ستاره از لحاظ امتیاز در جایگاه دوم جدول قرار می گیرد. این فیلم افزون بر کیفیت سینمایی و جایگاه ویژه اش در کارنامۀ کاراکس از اهمیتی تاریخی نیز برخوردار است. خون ناپاک از نخستیت فیلم های فرانسوی است که به موضوع بیماری ایدز پرداخته است.

توضیح شکل و کیفیت رأی دهی:
رأی دهنده(منتقد) با شش نشانه (نمره) به فیلم‌ها امتیاز می‌دهد: خط تیره( فیلم دیده نشده)، دایرۀ سیاه ( ارزش دیدن ندارد)، تک ستاره (با ارفاق قابل دیدن است)، دو ستاره (باید دید)، سه ستاره (حتماً باید دید) و چهار ستاره (شاهکار). همچنین به رسم معمول، در جدول هر ماه یک فیلم کلاسیک و قدیمی بازبینی و ارزشگذاری می‌شود. رأی‌ دهنگان محدود به منتقدان و نویسندگان کایه نمی شوند معمولاً پنج رأی متعلق به نویسندگان و منتقدان سایر مجلات سینمایی و هنری ( پوزیتیف، تِلِه راما و لِزَنروک) و بخش سینمایی نشریات عمومی( لوموند و لیبراسیون) است . توجه به تنوع ترکیب و سلیقه در شمارش و تحلیل آراء بسیار روشن‌کَننده است و ازین رو جدول ارزشگذاری کایهدو سینما ترکیبی نسبتاً جامع از سلیقه و نگاه منتقدان و سینما دوستان فرانسوی را به نمایش می‌گذارد.

سینما چشم

بازنگری سینمای ایران در دانشگاه نیویورک

اولین نمایش از مجموعه نمایش‌های با عنوان «بازنگری سینمای ایران» با حمایت مرکز هگوپ کوورکیان دانشگاه نیویورک و همکاری سینما-چشم و آرشیو رسانه‌ای عجم ٬ عصر روز ۱۹ فوریه در دانشگاه نیویورک برگزار شد. در این جلسه فیلمهای «لرزاننده چربی» به کارگردانی محمد شیروانی و «کشتارگاه» به کارگردانی بهزاد آزادی نمایش داده‌شدند و سپس دکتر کامران رستگار٬ محقق فیلم و رئیس بخش مطالعات عربی و ایران ‌شناسی دانشگاه تافتز ماساچوست درباره این فیلم‌ها صحبت کرد.

دکتر رستگار در ابتدای صحبتش از ۱۰ سال پیش یاد کرد که در همین سالن همراه با عباس کیارستمی٬ درباره سینمای ایران جلسه‌ای داشته‌است و اینکه بعد از ۱۰ سال فیلمهایی از دو نسل بعد از کیارستمی نمایش داده می‌شوند نشان از این دارد که سینمای ایران مسیرهای متفاوتی را هم در پیش گرفته‌است. او با اشاره به سینمای شیروانی و اینکه او سینما را از فیلمهای کوتاه تجربی و آلترناتیو شروع کرده٬ او را یکی از فیلمسازان نسل جدید سینمای ایران خواند که هیچ‌گاه نتوانسته با جریان اصلی سینمای ایران مصالحه کند و هم داستانهای او و هم نحوه روایتش شکلی متفاوت را به جریان آلترناتیو سینمای ایران افزوده‌است. او فیلم «کشتارگاه» بهزاد آزادی را نیز ادامه تأثیرپذیری نسل جدید سینمای ایران از سینمای شاعرانه کیارستمی و سایر فیلمسازان موج نوی سینمای ایران دانست.

در ادامه جلسه در یک پنل٬ راستین زرکار به نمایندگی از گروه رسانه‌ای عجم و مهدی امیدواری به نمایندگی از هیئت تحریریه سینما-چشم با دکتر رستگار به پرسش و پاسخ درباره فیلم‌ها پرداختند. در بین مباحثی که در این جلسه مطرح شد می‌توان به نقش سانسور در شکل‌گیری سینمای آلترناتیو ایران اشاره کرد و اینکه آیا این فشار می‌تواند برای سینما سازنده باشد یا نقش مخرب داشته باشد. دکتر رستگار معتقد بود که سانسور می‌تواند هر دو اثر را بر سینما و هر جریان فکری دیگر داشته باشد. همچنین از بین سؤالات حضار٬ عده‌ای به تصویرسازی‌های شیروانی در فیلم اشاره کردند و این موضوع که بسیاری از این تصاویر با همه ایرانی بودن٬ از تصور عام درباره سینمای ایران متفاوت هستند. مثلاً تصویر بدن برهنه مرد و یا رابطه سادیستی مرد با فرزندش که بیشتر از فضای اجتماعی بر یک اندرونی و یک رابطه شخصی تمرکز می‌کند.

جلسه بعدی نمایش فیلم از این مجموعه در تاریخ ۲۴ مارس ۲۰۱۶ در دانشگاه نیویورک با فیلمهای «من می‌خواهم شاه باشم» ساخته مهدی گنجی و «جام حسنلو» ساخته محمد رضا اصلانی و سخنرانی پرشنگ وزیری استاد مطالعات فیلم دانشگاه پنسیلوانیا برگزار می‌شود.

 

منبع :سایت سینما چشم